Ik heb een 'guilty pleasure', en het is niet zo dat ik ooit 'Glee' in zijn geheel opnieuw heb gezien (ja, zelfs de vreselijke laatste seizoenen), of dat ik in mijn tijd een ongebruikelijke hoeveelheid Harry Potter-fanfictie heb gelezen. .
Mijn ‘guilty pleasure’ is dat ik LinkedIn-spelletjes speel.
Om de voor de hand liggende vraag te beantwoorden: wacht, heeft LinkedIn games? Ja. In mei lanceerde LinkedIn drie puzzels via LinkedIn News, als een kopie van de games van de New York Times. Er is het logische puzzelspel Queens (mijn favoriet), het woordspel Crossclimb (redelijk goed) en het woordpuzzelspel Pinpoint (niet geweldig, maar wel cool).
LinkedIn omarmt de klassieke technologiestrategie om te kijken wat werkt bij een ander bedrijf en dat succes vervolgens te proberen te kopiëren, ook al lijkt het vreemd om games te spelen op een professioneel netwerkplatform. Maar het is geen verrassing dat NYT Games deze inspiratie heeft aangewakkerd. op de een of andere manier, The New York Times is een gamingbedrijf Nu – vanaf december 2023, gebruikers Ik heb meer tijd besteed De NYT Games-app is meer dan een nieuws-app.
LinkedIn is niet de enige site. Iedereen heeft tegenwoordig spelletjes. Zoals Apple News, Netflix en YouTube. Er zijn veel spellen waar we van kunnen genieten. Maar toen ik eenmaal klaar was met het oplossen van de verschillende mysteries van de New York Times, wilde ik nog steeds meer. Het is niet zo dat ik graag Crossclimb van LinkedIn wil spelen vóór Connections, maar de games zijn goed genoeg om me die zoete boost dopamine te geven.
Meestal speel ik LinkedIn-games tijdens de werkdag (excuses aan mijn baas). Soms komt het omdat ik op LinkedIn ben geweest om iets te factchecken of een bron op te zoeken, maar dan herinner ik me dat ik wel een paar minuten de tijd kan nemen om een spelletje te spelen. Andere keren zijn mijn gedachten wazig nadat ik te lang naar hetzelfde concept van een artikel heb gestaard, en als ik een pauze neem om een kleurrijke Queens-puzzel op te lossen, wordt het gemakkelijker om terug te komen en het Google-document opnieuw onder ogen te zien.
Maar het blijkt dat er wetenschap is waarom we dol zijn op die snelle puzzels die we één keer per dag oplossen.
Ik sprak onlangs met Ryan Douglas, mede-oprichter van DeepWell DTx, wiens bedrijf is gebaseerd op het idee dat het spelen van videogames (met mate) voordelen voor de geestelijke gezondheid kan hebben. In sommige gevallen kan een korte afleiding van onszelf ons helpen een negatieve denkspiraal te doorbreken of ons helpen een probleem vanuit een nieuw perspectief te benaderen.
“Als je bijvoorbeeld Tetris speelt, kun je geen groot gesprek in je hoofd voeren over hoe slecht je bent, hoe slecht je bent, wat er volgende week gaat gebeuren en zo,” vertelde Douglas aan TechCrunch.
Op neurologisch niveau legde Douglas uit dat wanneer we games spelen, we het limbisch systeem in onze hersenen activeren, het systeem dat verantwoordelijk is voor het omgaan met stress. Maar zelfs als deze spanningen worden gesimuleerd, zorgen ze ervoor dat onze hersenen op verschillende manieren gewend raken aan het omgaan met deze stress.
“Je begint op een onbewust niveau te leren, creëert in een versneld tempo nieuwe neurale paden en selecteert deze bij voorkeur op een onbewust niveau voor hoe je in de toekomst met deze problemen om kunt gaan”, zei hij. “Als je ermee omgaat [a stressor] In deze bijzondere omgeving heb ik het vermogen tot handelen verworven. Jij hebt de macht om te controleren.”
Maar dat betekent niet dat we allemaal de hele dag Pokemon moeten spelen: de ontwikkelkits voor videogames van Deepwell zijn goedgekeurd voor therapeutisch gebruik in doses van 15 minuten. Misschien zijn we daarom allemaal gefascineerd geraakt door games als Wordle, maar ook door andere games van de New York Times (en LinkedIn), die een eindig einde hebben. Je lost dagelijks één puzzel op en gaat dan verder met een andere puzzel.
Josh Wardle, de maker van Wordle, sprak met TechCrunch over zijn enorme succes, voordat zijn spel werd opgepikt door The New York Times.
“Ik sta wantrouwend tegenover apps en games die je eindeloze aandacht willen trekken. Ik heb bijvoorbeeld in Silicon Valley gewerkt. Ik weet waarom ze dat doen”, zegt Wardle. “Ik denk dat mensen zin hebben in dingen die helemaal niets van je willen.”
Maar Wardell heeft gelijk: mijn favoriete LinkedIn-games hebben absoluut iets van mij nodig: mijn aandacht. En als ik eerlijk ben, heb ik de afgelopen maanden veel meer tijd op LinkedIn doorgebracht dan ooit tevoren.
Volgens de eigen gegevens van LinkedIn is mijn gedrag niet abnormaal. Sinds begin juli is de betrokkenheid van nieuwe spelers wekelijks met ongeveer 20% toegenomen, aldus het bedrijf. LinkedIn merkt ook een sterke aantrekkingskracht op gebruikers die een gesprek beginnen na het spelen van games. Als je een spel voltooit, kun je zien welke van je connecties ook hebben gespeeld, en ik denk dat sommige mensen dat als een netwerkmogelijkheid zien. Dat doe ik niet, maar aan de andere kant zijn de meeste van mijn gesprekken op LinkedIn slechts 'hallo'-berichten voor mijn vrienden, omdat ik dat om de een of andere reden grappig vind.
Dus ga naar LinkedIn en geniet van elk moment… en keer na ongeveer vier minuten terug naar de meedogenloze sleur van het mondiale kapitalisme.
“Proud coffee guru. Web pioneer. Internet expert. Social media specialist.”